K.

Znów wierzę w miłość, prawdziwą i odwzajemnioną. Znów tęsknię. A ty wciąż jesteś nieobecny. O czym myślisz gdy jesteś przy mnie? Czy mnie dostrzegasz pośród tłumu ludzi? Czy widzisz moje oczy pobladłe ze strachu, że już Cie nie zobaczą... Boję się, że minie mnóstwo czasu nim znów się spotkamy... a Ty zapomnisz. Zapomnisz?

czas wolny od wszystkiego...

Dziwny jest to doprawdy stan, gdy nagle rzucasz studia i masz 7 miesięcy wolnego... co zrobić z tym czasem? Jak odpowiednio go wykorzystać? Jak go nie zmarnować?

...

Gdy cie widzę,

duszę się, wariuję,

w klatce z której wyjść nie potrafię

czemu nie widzisz co ze mną się dzieje,

czemu nie słyszysz mych myśli pukania

te myśli wciąż biegną do ciebie

by złączyć się z tobą w jedną całość

harmonia?

nie znam tego stanu

wariuję i biegnę

i wciąż uderzam o ścianę

bo wydostać się nie mogę

z tego upiornego stanu

zakochania.

No to się porobiło!

Tyle czasu minęło od moje ostatniego pobytu tutaj. Nie ma już wakacji, są studia i ciężka nauka. Ale co najważniejsze dzisiaj zaczyna się Adwent. Czas oczekiwania na Jezusa Chrystusa. Czas zmian na lepsze. Koniecznie muszę pójść dzisiaj do spowiedzi.

Dzisiaj to dzień, w którym zaczynam moje postanowienie: przez miesiąc nie wejdę na facebooka. Musi mi sie udać! Dam radę! Jestem silna i wytrwała! :)

a na koniec...

A na koniec pobytu u siostry i jej męża... dzień spędzony na plaży (Hel) , jogging w zimnej morskiej wodzie a wieczorem... zimna cola z wódką i jazzik... Apropo, nie nawidzę trąbki! Ale reszta jest znośna... :-) saksofon... klawisze... mniam. ;) A jutro? Jutro w końcu dorwę się do mojej książki na którą tak długo czekałam - Od żołędzia do dębu! ;-)

Ciiii... jeszcze miesiąc wakacji... Chwilo trwaj! : )

P.S. Leżę sobie na twardej kanapie, jest godzina 22.23 jutro muszę rano wstać żeby dojechać do swojego domu ale w obecnej chwili nic mnie nie obchodzi poza lecącym kojącym jazzem w głośnikach, śpiewem świerszczy za oknem i tą tajemniczą ciemnością wokół mnie... Coś pięknego!

Chciałabym...

Chciałabym się w końcu zakochać ze wzajemnością, chciałabym zatopić się w dzikiej, namiętnej, szalonej miłości...

dzień trzeci...

Dlaczego ciągle brakuje mi zrozumienia dla samej siebie? Brak odpowiedzi rodzi we mnie frustrację, która narasta z każdym dniem coraz bardziej ale i zmusza do myślenia.

Ale udaje mi się zwalczać w sobie pokusy... I to jedno jest dobre.